Neden Karavanda Yaşamaya Başladık – Felicia ve Niklas

Herkes farklı bir sebepten dolayı karavanda yaşama başlar. Biz ölümle burun buruna geldiğimiz iki hikayeden ötürü karavanda yaşamaya başladık. Bu tecrübeler sonsuza dek hayatımızı değiştirdi ve belki de biz bunun için minnettar olmalıyız.

Steve Jobs’un dediği gibi; “İleriye doğru bakarak noktaları birleştiremezsin, sadece geriye bakarak o noktaları birleştirebilirsin. Bu yüzden o noktalara güvenmelisin, onlar bir şekilde senin geleceğinde birleşeceklerdir.” Şimdi karavan hayatına neden başladığımızı açıkca anlayabiliyoruz.

Niklas’ın hikayesi bir sabah aklında binlerce soruyla bir hastane yatağında uyanmasıyla başladı. “Ben neredeyim? Saçıma ne oldu? Neden buradayım? Şu an sakalım var, ne kadar süredir buradayım acaba?” O zamanlar henüz Niklas’ın gelecekteki nişanlım olacağını bilmiyordum.

Bu fotoğraf Niklas’ın neredeyse hayatını kaybedebileceği o olaydan bir kaç saniye önce çekildi. Niklas 3500 metre yükseklikten saatte 250 km hızla bilincini kaybetmiş bir şekilde düşmesine sebep olan bir paraşüt kazası geçirdi.

Bana gelince, bu olayın üzerinden çok zaman geçmeden, 560 km uzakta, şiddetli hastaydım ve hastaneye kaldırıldım. Ölecek gibi hissediyordum ve acil olarak ameliyata alındım. Septik şok ve böbrek, akciğer, karaciğer gibi birçok organımda yetmezlikle sonuçlandı(çoklu organ yetmezliği). İkimiz de komada bulduk kendimizi.

Hastalığın seyri ikimiz için de kritikti ve bu hikayeyi asla yazamamış olmaya ne kadar yakın olduğumuzu düşünmek gerçekten ürkütücü. Herşeye rağmen, mucizevi şekilde kalıcı bir hasar olmadan hayatta kaldık.

Sonraki yaz, Niklas ile ilk defa karşılaştım.İkimiz de ölüme karşı mücadele etmiş olduğumuzdan dolayı birçok benzer değer ve düşüncelere sahiptik. Başımızdan geçen bu olaylar aramızda kuvvetli bir bağ kurmamızı sağladı ve kısa sürede birbirimizin en iyi arkadaşı olduk.

Felaketler bununla bitmedi. Ben iyileşmeye başladıktan kısa süre sonra, evimde yangın çıktı. Bütün hayatımın yanıp yerle bir olmasını izlemek olağan dışı bir deneyimdi. Yangında neyse ki kimse zarar görmedi ancak o an üzerimdeki kıyafetlerden başka hiçbir şeye sahip değildim ve hayat tarafından hırpalanmış hissediyordum.

İlgili İçerik:  Karavan Güneş Paneli Bölüm 1 | Karavan Yapımı

Kaybettiğimin ötesine bakarken, ince bir özgürlük hissi vardı . Etrafımda olan şeylerin birçoğunu kontrol edemem ve bazen sadece yanıp kül olmasına izin vermek gerekiyor.

Uzun konuşmalarımızdan sonra birbirimize aşık olduk. Geçmişteki tüm yorucu sefaletimizle birlikte, bu ikinci hayatımızda, bizi biz yapan şeyler için yaşamayı kararlaştırdık. Geceler boyunca hakkında konuştuğumuz ortak hayallerimizi gerçekleştirmeye ve Niklas’ın karavanını yenilemeye karar verdik.

Bizim karavanda yaşam hikayemiz burada başladı.

Yazı: Felicia Magnusson
Fotoğraflar: Niklas Johansson
Instagram: @lifeaintsoshitty

kaynak: https://vanlifemagazine.co/why-we-started-vanlife/

Leave a Reply

X
X